เรื่องนี้ขอตั้งชื่อว่า こういう文末表現もある?หรือแปลเป็นไทยว่า จบประโยคแบบนี้ก็มีด้วยหรือ?
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ คือเมื่อในชั่วโมงก่อนอาจารย์นำตัวอย่างจดหมายบอกรักภาษาญี่ปุ่นมาให้ดู
เนื้อหาน้ำเน่าก็จริงแต่ผมชอบนะ >//< พอลองอ่านแล้วบังเอิญไปสะดุดกับประโยคหลายประโยคเลยที่จบด้วยคำนามเฉยๆ
ย้ำว่าคำนามเฉยๆ แบบไม่มี ですไม่มีだต่อท้ายทั้งนั้น จะยกตัวอย่างให้ดู ไม่ต้องสนใจคำศัพท์หรือความหมายแต่ลองสังเกตวิธีจบประโยคนะครับ
- · それがどれほど無謀なことかは、分かっているつもり。
- · 加えて僕の手渡し方はかなり強引だったはず。
- · とても渡せるような代物ではないことが分かり、一から書き直し。
- · あなたと友達になりたいから。
- · とてつもなく大きな何かが待っているかもしれないのだし。
เป็นต้น
เมื่อสงสัยก็เลยลองถามอาจารย์ดู
ได้รับคำตอบว่า ในการเขียนที่ไม่เป็นทางการอย่างเช่นในไดอารี่หรือจดหมายรักแบบนี้
การพบวิธีจบประโยคเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะว่าเราเขียนจดหมายเหมือนกับเราคุยกับฝ่ายตรงข้ามอยู่อย่างเป็นกันเอง
ดังนั้นการใช้รูปแบบนี้จึงไม่ผิดและสามารถใช้ได้
ก็เป็นอันว่าเคลียร์
แต่ก่อนเคยเขียนบันทึกเล็กๆน้อยๆเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่ไม่เคยจบประโยคแบบนี้เลย
คราวหน้าต้องลองเอาไปใช้บ้างละ หึหึ สงสัยต้องฝึกเขียนจดหมายบอกรักเป็นภาษาญี่ปุ่นซะล่ะมั้ง
ยังไงดีล่ะ あなたのことが好き!この地球上のだれよりも。อะไรงี้เหรอ ฮ่าๆๆๆๆ
อีกอย่างหนึ่งที่สังเกตได้จาก Text ก็คือ ในย่อหน้าหนึ่งๆนั้น
หลายประโยคมีวิธีจบที่ไม่เหมือนกัน บางที่จบด้วยคำนามเฉยๆ บางที่จบด้วยรูปธรรมดา
แต่บางที่ก็จบด้วยรูปสุภาพ จะลองยกตัวอย่างดูจากย่อหน้าหนึ่งที่ส่วนตัวแล้วชอบมากๆๆ
ลองอ่านดูและสังเกตการจบประโยคไปด้วยนะครับ
世の中には知らない人や出会わない人達の方が、知っている人や出会った人達よりも圧倒的に大勢います。少なくとも僕はこの広い世界の中であなたを探し当てました。本当の出会いが持てるかどうかは、あなたにかかっています。あなたが明日もまた笑顔で店に立ち寄ってくれるなら、僕はきっかけの次を手に入れたことになる。小さなきっかけをください。最初の何かを。
ซึ้งมากเลยนะว่ามะ J เหตุผลที่มีรูปจบประโยคปะปนกันเช่นนี้ที่คิดได้ก็คือ
เพราะเป็นจดหมายรัก บางครั้งคนเขียนมีหลากหลายอารมณ์ เดี๋ยวอยากพูดตรงๆเป็นกันเองแบบเพื่อน
เดี๋ยวอยากแสดงความสุภาพ รูปจบประโยคก็เลย ばらばらเช่นนั้น
เอาเป็นว่าสรุปการใช้รูปจบประโยคเช่นนี้ในจดหมายไม่ผิดอะไร
และถ้าหากเราจะเขียนจดหมายบอกรักบ้างก็ควรเขียนไปตามอารมณ์และความรู้สึกมากกว่ากังวลว่าไวยากรณ์จะถูกหรือไม่หรือจบประโยคแบบนี้จะเป็นอะไรไหม
เพราะไม่ว่ายังไงๆ 愛する気持ちは一番大切!อะนะอะนะ
แล้วพบกันใหม่บล็อกหน้าครับ
: ))
さあ、今度俺も恋人への手紙をシェアしてくれた書き方で書いてみたいと思います。
ตอบลบจริงเหรอครับ
ตอบลบโรคแมนติกมากเลย :))
นี่เป็นครั้งแรกที่อะยะได้มาเยี่ยมชมบล็อก ของคุณ Thanabat ก่อนอื่นต้องขอโทษที่มาช้า อะยะทำรหัสบล็อกหายไปจากสมอง ก็เลยต้องค้นหาวิธีอยู่นานเลย และต้องไม่ลืมที่อะยะจะต้องขอบคุณ Thanabat ที่อุดส่าห์แวะไปเยี่ยมชม คุณ Thanabat เป็นคนช่างสังเกต และใฝ่หาความรู้มากเลย อะยะก็ไม่เคยสังเกตเห็นสิ่งนี้มาก่อน และคิดว่าถ้าพบเห็นต้องตกใจนึกสงสัยแน่นอน ขอบคุณมากจริงๆสำหรับความรู้ครั้งนี้
ตอบลบส่วนการที่ 1 บทความเปลี่ยนรูปแบบไปมา อะยะคิดว่าเพื่อการปรับให้เข้ากับสภาพการณ์และความรู้สึก เป็นเรื่องที่อาจต้องใช้เวลา แต่ถ้าสามานถทำได้อย่างเป็นธรรมชาติแล้วจะต้องสนทนาได้เหมือนคนญี่ปุ่นขึ้นอีกมากมายเลยค่ะ ยากหน่อยแต่ว่าก็ท้าทายดี สู้ๆนะคะ